احترام به قانون

         به نام هستی بخش - بهروز فرهادیان – فروردین 1394                                   [e-mail] -                                                 

احترام به قانون

زندگی انسان از زوایای گوناگون قابل بررسی است و نتایج گوناگونی بدست می آید . ولی مسلم است که زندگی امن و خوش هدفی بود که در زمان حال هم جاری است . راه های گوناگون و تلخی ها و شیرینی های زیادی را تجربه کرد تا به پیروی از قانون رسید . بنابراین قانون ، هدف نیست .

برای زندگی امن و راحت در جوامع قوانینی وضع میشود تا با تبعیت از آن چنین هدفی فراهم گردد . پیروی از قوانین آسایش و راحتی را بدنبال دارد . برای اجرای قانون باید به اشکال مختلف آموزش داد تا در زندگی فردی و اجتماعی یک فریضه محسوب شود . بسته به سن و سال برداشت ها متفاوت است و وقتی مخاطب گروه خاصی است زبان خاص آن گروه استفاده می شود .

خانه و مدرسه دو مرکز بنیادی هستند که به اشکال متعدد می توانند اقدامگر باشند . هر یک با زبان خود آموزش ها را عملی می کنند و چشم به آینده می دوزند . آینده با چنین آموزش هایی می تواند قابل پیش بینی باشد اما آموزش محدود به این دو نیست .

مراکز دیگری با برد وسیع در جامعه وجود دارد که اثار آنها بسیار گسترده است و باید مشوق قانون باشند تا مردم هم غیرمستقیم آموزش بگیرند و هم احساس آرامش و ایمنی کنند .

رسانه های گروهی بویژه رسانه های صوتی وتصویری نقش مهمی دارند . تشویق به قانون گرایی و تبعیت از قانون از جمله اهدافی است که در برنامه های متفاوت گنجانده می شود . برنامه ها طوری تنظیم می شوند که این مسیر را روشنتر کند . مردم در عین حال که از تفریحات سالم استفاده می کننند غیر مستقیم نیز آموزشهای لازم را ببینند .

انتقادها هیچگاه نافی موارد مثبت نیست . روشن است که تا حرکتی صورت نگیرد خطایی رخ نخواهد داد و آنکه حرکتی نمی کند خطایی هم نخواهد داشت . به همین جهت خطای ناخواسته در برنامه قابل پیش بینی است .

اگر در برنامه ای بی توجهی به قانون به عنوان ایراد و اشکال مطرح شود بسی رضایت آور است اما اگر غیر از این باشد جای سوال است . 

مواردی از سرپیچی از قانون را می توان در برنامه ها  دید . قانونی که منتج از ساعتها تحقیق و تفکر و آینده نگری است نباید به راحتی نقض شود . اگر به دیده طنز  نگریسته شود قابل توجیه است اما اگر عادی ومعمولی شد باید راه دیگری برگزید . مثلا موقع رانندگی با تلفن همراه صحبت کردن یا  نبستن کمربند ایمنی در فیلمها عادی شده که اینها خلاف قانون می باشد و عملا بی قانونی را تشویق می کنند . نقش صدا و سیما را در خانواده ها نباید نادیده گرفت . آموزش غیر مستقیمی که ارایه می شود به مرور زمان خود را نشان می دهد .

ایرادها را نباید توجیه کرد و براحتی از آنها گذشت . نویسندگان و دیگرعوامل می توانند به گونه ای صحنه آرایی کنند که امر خلافی را عادی جلوه ندهند .